مصاحبه حجةالاسلام والمسلمین استاد سید رضا خسروشاهى

با شناختی كه در طی چند سال متوالی ازحضرت آیت الله بهجت كسب نموده ام، ویژگیهای اخلاقی خاصّی در ایشان مشاهده كردهام كه به برخی از آنها اشاره میكنم.

دائم الذّكر بودن یكی از خصوصیّات بارز آیت الله بهجت دائم الذّكر بودن است.

یك روزكه ایشان بعد از اقامه نماز جماعت از مسجد به طرف منزل می رفتند، رو به تعدادی از طلاّب كه همراه و پشت سر ایشان حركت میكردند نمودند و فرمودند: با من كاری دارید؟ گفتند: نه، می خواهیم چند قدمی همراهی حضرتعالی نصیب ما بشود.

ایشان فرمودند: من از مسجد تا منزل برنامه ذكر خاصّی برای خود دارم، ولی چون فكر میكنم شما با من كاری دارید ذكر را متوقّف میكنم، و وقتی به منزل میرسم میبینم برنامه ام كامل انجام نشده است وناراحت میشوم.

فكر كردن قبل از سخن گفتن از دیگر ویژگیهای بارز ایشان آن است كه هرگاه می خواهند مطلبی را بفرمایند علاوه بر رعایت مقتضای حال، نخست درباره سخنی كه می خواهند بفرمایند فكر می كنند.

حتّی در این زمینه فكر میكنند كه مطلب را چگونه و در چه قالب و جملاتی بگویند به گونهای كه هم كوتاه باشد و هم رساتر مطلب را افاده بكند.

دوری از غفلت از جمله خصوصیّات دیگر ایشان آن است كه یك لحظه از عمر خویش را به غفلت سپری نمی كنند و برای تمام اوقاتشان برنامه ای خاصّ دارند.

اهل كرامت ایشان مقامی بس والای معنوی را دارا هستند، و صدور كرامت ره اورد آن است كه به یك نمونه از آن بسنده میكنیم:

از یكی از طلاّب كه اینك در قید حیات است شنیدم كه میگفت:بعد از ازدواج خانه ای در قم اجاره كردم، ولی پس از استقرار در منزل از نظر مالی دچار تنگدستی عجیبی شدیم و روزی رسید كه به قدری دست مان تنگ شد كه حتّی غذای شب را نداشتیم و در این فكر بودیم كه چگونه آن را تهیه كنیم، و از سوی دیگر در شرایطی بودم كه نمی توانستم از كسی قرض بگیرم.

از خانه بیرون آمدم و به منظور زیارت، روانه حرم حضرت معصومه(علیها السلام) شدم، پس از زیارت و هنگام خداحافظی دیدم كسی از پشت سر من آمد و یك مقدار پول به من داد و گفت: این باید به شما برسد و رفت.

برگشتم دیدم ایشان آیت الله العظمی بهجت است، در حالی كه اصلاً به ایشان اظهار نیازی نكرده بودم.شبیه این قضّیه را از یكی دیگر از طلاّب نیز شنیده بودم.

بنده پس از شنیدن این دو جریان به یاد مطلبی افتادم كه آیت الله بهجت فرموده بودند و آن اینكه:

«آیا میشود مولایمان از ما بی خبر باشد یا ما را به حال خودمان وابگذارد؟!» و تأكید میكردند كه طلبه ها باید به وظایف خود عمل كنند و نگران چیز دیگری نباشند، خود مولا و آقای ما مواظب ماست، اینطور نیست كه ما را از چشم بیندازد.

 دیدگاه بزرگان و علما درباره ایشان چیست؟

مجموعه ویژگی های گذشته و دیگر خصوصیّات، ایشان را به عنوان یك عالم ربّانی در نظر ما جلوه گر میسازد; از این رو علما و بزرگان نیز به ایشان عنایت ویژه دارند.

به عنوان مثال یادم هست كه روزی علاّمه محمّدتقی جعفری ـ رضوان الله تعالی علیه ـ آمده بودند ملاقات ایشان، بعد از ملاقات هنگام خارج شدن از منزل آقا، بنده را در بین راه دیدند.

و فرمودند: «اینكه در روایات آمده كه: «هر كس در چهل روز با عالم ملاقات نكند، ماتَ قَلْبُهُ(39)» و همچنین: «زِیارَةُ الْعُلَماءِ اَحَبُّ اِلَی اللّهِ مِنْ سَبْعینَ طَوافاً حَوْلَ الْبَیْتِ»(40)

مصداق بارز علماء ایشان هستندو نیز میفرمودند:

«نفْسِ دیدن و ملاقات كردن ایشان خودش سر تا پا موعظه و هشدار دهنده است.

من هر وقت آقا را میبینم تا چند روز اثر این ملاقات در من باقی است.»

در طول مدّتی كه با آیت الله بهجت آشنا بودید چه تذّكرات و موعظه هایی داشتند كه نقل آن برای دیگران نیز مفید است؟

مطالب فراوان، كه به برخی از آنها اشاره میكنیم:

قدم اوّل در سیر الی الله آیت الله بهجت می فرمودند: قدم اوّل در سیر الی الله و در مسیر تقّرب به خدا این است كه انسان در همان حالی كه متوجّه خودسازی میشود یك مسافت و فاصله ای با مولای خود دارد، نخست باید مواظب باشد كه حدّاقل اگر نزدیكتر نشد فاصله ای را كه با مولا دارد بیشتر نشود و سعی كرده موقعیّتی را كه دارد حفظ كند. تا بعد كم كم به جلو حركت و خود را به مولا نزدیكتر نماید.

گرفتن تأییدیه و امضاء از امام زمان (عج)ایشان در بیاناتشان میفرمودند:

ما طلاّب باید در این فكر باشیم كه چگونه میتوانیم یك امضا و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم؟ یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار كنیم كه مولایمان ما را امضاء و تأیید كند؟ یك طلبه همیشه چه در اوان تحصیل و چه بعد از فراغ از تحصیل باید همّ و غمّش و فكرش این باشد كه رفتارم، كردارم گفتارم چگونه باشد كه آقا مرا تأیید كند.

اگر طلبه ای همیشه به این فكر باشد و در این مسیر حركت كند كه امضای آقا را بگیرد، دچار هیچ انحرافی نخواهد شد، نه در كردارش و نه در گفتارش و نه در رفتارش، و خلاف زی و شأن از او سر نمیزند و چنین طلبه ای هرگز دچار سردرگمی و بحران نخواهد شد.

اجتناب از صفات رذیله آیت الله بهجت خیلی تأكید داشتند بر اجتناب از صفات رذیله و می فرمودند كه: مثلاً سجده طولانی از عباداتی است كه كمر شیطان را میشكند، اما كسی كه سجده طولانی انجام میدهد باید مواظب باشد كه مرتكب ریا نشود، و به عنوان طنز و مثال میفرمودند:

بعد از سجده باید جلوی آینه بایستد و ببیند آیا جای مهر در پیشانی اش نقش بسته یا نه؟ اگر نقش بسته بود مقداری بمالد تا اینكه به صفت رذیله ریا مبتلا نشود.

كنترل زبان

ایشان خیلی تأكید میكردند بر كنترل زبان و می فرمودند: باید زبان را كنترل كنیم به صورتی كه باید 24 ساعت تأمّل و اندیشه كنیم و یك ساعت صحبت كنیم، بلكه شاید یك ساعت هم زیاد باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: