مناسب است چند مطلب بعنوان مقدمه ذكر شود:
1- ابراز غم و اندوه و گریه بر عزیزان از دست رفته از نظر شیعه و سنی جایز است و شخص رسول گرامی اسلام(ص) در شهادت عمویش حمزه[1]، در شهادت جعفربن ابی‏طالب[2]، در غم مرگ فرزند عزیزشان ابراهیم[3]، در اندوه رحلت یكی از نوادگانشان، در كنار قبر مادرشان و ...[4] گریستند.

2- بر اساس روایات فریقین پیامبر اكرم(ص) بارها از شهادت اباعبدالله حسین(ع) خبر دادند و در غم و اندوه شهادت و مظلومیت آن حضرت گریستند؛ در روز ولادت[5]، در منزل ام سلمه[6]، در منزل زینب[7]

3- ائمه معصومین: بر مظلومیت و شهادت امام حسین(ع) می‏ گریستند و در ایام شهادت آن حضرت به برگزاری مراسم عزا می‏ پرداختند. امام سجاد(ع) با همه صبر و شكیبایی در بقیه عمر شریفش پس از حادثه كربلا همواره گریان و اندوهگین بود، به گونه‏ ای كه امام صادق(ع) می‏ فرماید: «امام علی بن حسین(ع) بیست سال گریه كرد و غذایی در نزد او گذاشته نمی‏ شد مگر اینكه گریه می‏كرد.»[8] امام باقر و امام صادق(علیهم السلام) و امام رضا(ع) كه از آزادی بیشتری برخوردار بودند در حكومتهای وقت خویش مجالس سوگواری بپا می‏ كردند و از شعرا می‏خواستند در مصایب و فضایل اباعبدالله شعر بخوانند و آنان گریه می‏كردند.[9]

4- پاداش وثواب عزاداری وگریه برای امام حسین(ع):
از منابع شیعه استفاده می‏شود كه گریه بر امام حسین(ع) نه تنها جایز و مشروع است بلكه مطلوب و پسندیده است و از ثواب فوق العاده ‏ای برخوردار است،
پیامبر گرامی اسلام فرمود: «كُلُّ عیْنٍ باكِیْ اِلاّ عَینٌ بَكَتْ عَلی مَصائِبِ الحُسَین فَاِنَّها ضاحِكَ مُسْتَبِشَرْ بِنَعیمِ الجَنّْه؛[10] هر چشمی در روز قیامت گریان است مگر چشمی كه بر مصیبت حسین(ع) گریه كرده است كه چنین كسی خندان است و بر نعمتهای بهشت بشارت داده می‏شود.»
امام رضا(ع) فرمودند:«گریه برامام حسین(ع)گناهان بزرگ را محو می كند.»[11]
امام صادق(ع) فرمودند: «كسی كه به یاد امام حسین(ع) به مقدار بال مگسی، اشك از چشمانش جاری شود، ثوابش بر خداوند است، و خداوند به كمتر از بهشت برای او راضی نمی شود.»[12]
و روایات فراوان دیگری كه برای ثواب گریه بر امام حسین(ع) وارد شده است.

5- لازمه ابراز عشق و ارادت و محبت به اهل‏بیت شادی در شادمانی آنها و سوگواری بر مصایب و غمو اندوه آنان است چرا كه اهل‏بیت رسول خدا(ص) همان مصداق «قربی» هستند در آیه شریفه:«قُلْ لااَسْئَلُكُم عَلَیْهِ اَجْراً اِلاَّ المَوَدَّه فیِ‏القُربی؛[13] (اى پيامبر! به مردم) بگو: من از شما بر اين (رسالت خود) هيچ مزدى جز مودّت نزديكانم را نمى‏ خواهم»

6- امام حسین(ع) با قیام و شهادتش درس چگونه زیستن و چگونه مردن را به انسانها آموخت و با شهادتش چهره پلید طاغوت زمان خویش را بر ملا ساخت و چهره كریه یزید را روشن نمود پس باید قیام و شهادتش بزرگ داشته شود.

اینك با توجه به مقدمات فوق در پاسخ این سؤال می‏گوییم شیعه در ایام شهادت امام حسین(ع) گریه و عزاداری می‏ كند تا بدین وسیله:
1: به سنت رسول خدا(ص) و سیره ائمه تمسك نموده باشد.
2: عشق و ارادت خویش را به خاندان رسالت ابراز دارد.
3: درسهای نهضت عاشورا و اهداف امام حسین(ع) را تبیین نماید.
4: از شهدا و مجاهدانی كه برای احیای اسلام از جان خویش دریغ نكردند تقدیر نماید.
5: زمینه تبلیغ دین و بیان احكام اسلامی را فراهم کند.
6- یاد و تاریخ پرشكوه نهضت حسینی، را زنده نگاه دارد.
7- الهام بخش روح انقلابی و ستم ستیزی باشد.
8- پیوند عمیق عاطفی بین امت و الگوهای راستین برقرار نماید.
9- پالایش روح و تزكیه نفس، را با اتصال به پاکان تامین کند.
10- در مقابل ظلم ظالم ساکت ننشته باشد.


[1]. طبقات ابن سعد، ترجمه حمزه.
[2]. استیعاب و اسدالغابه، ترجمه جعفربن ابی‏طالب.
[3]. صحیح بخاری، كتاب الخبائز، باب قول النبی(ص) «انابك لمحزونون».
[4]. صحیح مسلم، ج 2، ص 1(ع)(ص)، كتاب الخبائز، باب (ص)(س)، حدیث 108.
[5]. مقتل خوارزمی، ج 1، ص (ع)8.
[6]. الجامع الصحیح، ج (س)1، ص (س)19.
[7]. المجمع الزواید، ج 9، ص 188.
[8]. مناقب، شهر آشوب، ج 4، ص 5(ص)1.
[9]. كامل الزیادات، ص 4(ع)1؛ امالی صدوق و رجال كشی.
[10]. وسایل الشیعه، ج 2، ص 924.
[11]. مسند امام رضا(ع)/ج2ص27.
[12]. بحارالانوار/ ج44 ص285.
[13]. سوره شوری، آیه (س)23.
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: