درباره زنده بودن حضرت عیسى قرآن مى فرماید:
»وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَكٍّ مِنْهُ مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یقِینًا[نساء/157] و گفتارشان که: «ما، مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم!» در حالی که نه او را کشتند، و نه بر دار آویختند؛ لکن امر بر آنها مشتبه شد. و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند؛ و قطعا او را نکشتند!»
«بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا[نساء/158] بلکه خدا او را به سوی خود، بالا برد. و خداوند، توانا و حکیم است.»
قسمت اولیه این آیات دلالت بر بالا بردن حضرت به سوى آسمان دارد و قسمت اخیر طبق این تفسیر كه ضمیر «موته» (قبل از مرگ) راجع به حضرت عیسى باشد دلالت بر زنده بودن آن حضرت مى كند.
البته قسمت اخیر آیه، دو معنا شده است:
1. قبل از مرگ اهل كتاب، پرده ها از جلوى چشمان آنان كنار مى رود و حقایق را مى بینند پس منكران حضرت عیسى به او ایمان مى آورند و مسیحیانى كه او را خدا مى پنداشتند، به اشتباه خود پى مى برند.
2. اهل كتاب به حضرت مسیح(ع) ایمان مى آورند و منكران او، نبوتش را قبول مى كنند و مسیحیان دست از ادعاى الوهیت مسیح و انكار پیامبر آخرالزمان برمى دارند و این هنگامى است كه مسیح، طبق روایات اسلامى در موقع ظهور حضرت مهدى(عج) از آسمان فرود مى آید و پشت سر حضرت مهدى(عج) نماز مى گزارد. یهود و نصارا نیز او را مى بینند و به حضرت مهدى (عج) ایمان مى آورند. روایاتى در علایم ظهور حضرت آمده كه این موضوع را تأیید مى كنند.[1]
اهل سنت هم روایتى نقل كرده اند كه معناى آن این است چگونه خواهید بود هنگامى كه فرزند مریم در میان شما نازل گردد در حالى كه امام شما از خود شما است.[2]
همچنین از برخى روایات كه در مجامع روایى شیعه و سنى آمده زنده بودن حضرت عیسى استفاده مى شود از جمله امام باقر(ع) مى فرماید: در صاحب این امر (امام زمان) چهار سنت پیامبر هست و اما سنتى كه از عیسى دارد، این كه گفته مى شود او مرده است در حالى كه نمرده و زنده است.[3]
زنده بودن حضرت خضر، از روایات استفاده مى شود گر چه پیامبر بودن ایشان مسلم نیست و محل خلاف است.[4]
در برخی روایات آمده است كه امام صادق(ع) فرمودند:
خداوند به حضرت خضر علیه السلام عمر طولانی عطا فرمود زیرا خدا می خواست به قائم ما(حضرت مهدی(عج) عمر طولانی بدهد و می دانست) كه بندگانش بر طول عمر او اشكال خواهند كرد، به همین جهت عمر بنده اش حضرت خضر را طولانی گردانید كه عمر طولانی حضرت قائم به آن تشبیه شود.»[5]
در برخی روایات از طرق شیعه و سنی نقل شده كه حضرت خضر(ع) از آب حیات نوشیده است، مرحوم علامه طباطبایی(ره) در این روایت تردید و تشكیك می فرمایند و می گویند: « این روایات و امثال آن روایات آحادی(خبر واحدی است) كه قطع به صدورش نداریم و از قرآن كریم و سنت قطعی و عقل هم دلیل بر توجیه و تصحیح آنها نداریم.[6]
[1]. بحارالانوار، ج 2، صص 181 و 191 و 192.
[2]. مسند احمد، صحیح بخارى و مسلم و سنن بیهقى طبق نقل تفسیر نمونه، ج 4، ص 205.
[3]. بحارالانوار، ج 14، ص 238.
[4]. همان، ج 51، ص 291.
[5]. كتاب هزار و یك چرا؟ نویسنده علی سالك، نشر جمال، قم، ص224.
[6]. ترجمه تفسیر المیزان، ج13، ص489، ذیل آیات 60 تا 82 سوره كهف.
نظرات شما عزیزان:
