|
وقتی كه امام خمینی (مدّظلّه العالی ) در آستانه پیروزی انقلاب سال 1357 شمسی در نوفل لوشاتو (نزدیك پاریس ) واقع در كشور فرانسه ، تشریف داشت ، دراطراف و اكناف و در ایران ، افراد مختلفی به حضور امام می رفتند، برخورد امام با افراد، بر اساس میزان جذب ودفع اسلام بود،به عنوان نمونه : 1- یكی از افرادی كه به پاریس آمد، خواهر ملك حسین (شاه اردن ) بود، كه پس از ملاقات ملك حسین با محمدرضا شاه ، از طرف او به پاریس آمده بود تا خدمت امام برسد، ولی امام ، اجازه ملاقات نداد وشدیدا او را دفع كرد. 2- و همچنین سید جلال الدین تهرانی ، عضو شورای سلطنت ، به پاریس آمد، وتقاضای ملاقات با امام كرد، امام فرمود: تا وقتی كه او عضو شورای سلطنت است ، اجازه ملاقات نیست ، مگر این كه او استعفا كند و مثل یك فرد عادی بیاید. آقای تهرانی ، مجبور به استعفا شد، آنگاه امام ملاقات با وی را پذیرفت . 3- و به عكس دو مورد فوق ، وقتی كه مرحوم شهید حاج آقا مهدی عراقی (شخصیت فداكار و مخلص اسلام كه سالها در زندان رژیم شاه به سر می برد و سرانجام با فرزندش بدست گروهك فرقان به شهادت رسید) به پاریس و از آنجا به نوفل لوشاتو آمد تا با امام ملاقات كند. یكی از اطرافیان امام می گوید: به امام عرض كردیم آقای حاج مهدی عراقی با دو سه نفر از برادران بازاری از تهران آمده اند. امام بی درنگ فرمود: بیایند تو.
آنها وارد اطاق مخصوص امام شدند وآقای مهدی عراقی نشست و شروع كرد به گریه كردن ، و دست امام را بوسید. امام او را نشناخت ، من عرض كردم : ایشان حاج مهدی عراقی هستند، امام دست بر سر شهید عراقی كشید و فرمودند: مهدی من چرا این قدر پیر شده ؟! و حاج مهدی عراقی ، سرش را روی پای امام گذاشت و چند دقیقه گریه كرد. به این ترتیب می بینیم ، امام بر اساس اسلام ، بعضی را دفع می كرد و بعضی را جذب می نمود و به بعضی مشروط به شرط یا شرائطی اجازه ملاقات می داد، و كارهایش حساب شده بوده و هست.
|
داستان دوستان / محمد محمدي اشتهاردي
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها:
امام خمینی (مدّظلّه العالی ), 
