خدا براي رسانيدن پيام خويش، پيامبراني را از بين مردم برگزيده است و در هر زمان اين شخص برگزيده داراي بالاترين فضائل اخلاقي است و بين مردم زمان خويش عالم‏ترين و با كمال‏ترين و شايسته‏ترين انسان براي رساندن پيام الهي و به دست گرفتن اين مسئوليت بزرگ مي‏باشد. وي بين مردم به تقوا و علم معروف مي‏باشد و شايستگي لازم را براي دريافت وحي و به دوش گرفتن بار مسئوليت الهي دارد. طبق نص صريح قرآن بين پيامبر و مردم هيچ تفاوتي از جهت انسان بودن نيست "قل انما أنا بشر مثلكم؛ اي پيامبر ما، به مردم بگو: من انساني همانند شما هستم". (1) پس پيامبر، هيچ تفاوتي با انسانهاي ديگر ندارد، مثلاً پيامبر گرامي اسلام (ص) بسان ساير انسان‏ها داراي زندگي عادي و طبيعي بود كه در عين زندگي عادي، با مجاهدت و كوشش فراوان، بندگي خود را به اثبات رساند.
وقتي با چله نشيني در غار حرا و عبادت خدا و محمد امين شدن بين مردم و ترك گناه، شايستگي خود را ثابت كرد و از هر جهت آماده دريافت وحي و پيام خداوند شد در چهل سالگي به پيامبري مبعوث شد. قبل از آن با الهام الهي و ارتباط قلبي با خدا، عمر مي‏گذراند. مقاماتي كه پيامبر بدان‏ها رسيد، اكتسابي بود، نه اين كه مجبور باشد گناه نكند، بلكه با كمال اختيار، در مسير الهي گام مي‏نهاد، و از ديگر سو، طبق آيه قرآن "الله يعلم حيث يجعل رسالته" خداوند اين مقام را در جايي قرار مي‏دهد كه شايستگي لازم فراهم آمده باشد حال در زمان ما ديگر پيامبري مبعوث نمي‏شود، چرا كه دين پيامبر خاتم اديان است. راه وحي تشريعي بسته شده اما راه دل و ضمير خداشناسي باز است و اگر انسان بتواند با خودسازي، هرگونه گناه و پليدي را از خود دور نمايد، بدان جا مي‏رسد كه مي‏تواند كاري پيامبر گونه انجام دهد و به مقامي عظيم برسد. براي هر انساني امكان آن است كه به مقام عصمت نايل گردد و عقلاً هيچ محذوري ندارد و عصمت چيزي نيست كه به كسي تفويض شده باشد، بلكه هر كسي مي‏تواند شايستگي رسيدن به اين مقام را در سايه علم و عمل داشته باشد و به آن دست يابد.
اگر هر كس ديگر شرايط لازم را داشت، همو شايسته براي اين مقام بود و شايد باز سؤال مي شد كه چرا اين شخص پيامبر شد؟ و پاسخ همان است كه گفته شد. از ديگر سو، ميزان مسئووليت با مقام، ارتباط مستقيم دارد و هر چه مقام بالا رود، مسئوليت سنگين تر مي‏شود و تلاش و مجاهدت بسيار مي‏طلبد. اين گونه نيست كه اين مقام را به كسي بدهند و او ديگر خيالش راحت و آسوده باشد، بلكه هر چه مقام بالاتر رود، مسئوليت‏ها بيش تر، تكاليف سنگين تر، وسوسه‏هاي شيطاني بيشتر و تلاش و سختي و مصيبت و امتحان افزايش مي‏يابد، بلكه تنها با گذراندن سختي‏ها و تلاش‏ها و امتحان‏ها مي‏تواند به آن مقام دست يابد، مانند داستان حضرت ابراهيم (ع) و ذبح فرزند.
پي‏نوشت‏ها:
1 - كهف (18) آيه 110.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: