۱٫ فروتنى آن است که با مردم چنان کنى که دوست دارى با تو چنان باشند.
(المحجة البیضاء ، ج ۵ ، ص ۲۲۵)
۲٫ براى خداوند بقعه‌هایى است که دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و دعاى دعاکننده را به اجابت رساند ، و حائر حسین (ع) یکى از آنهاست.
(تحف‌العقول ، ص ۵۱۰)
۳٫ هر کس از خدا بترسد ، مردم از او بترسند ، و هر که خدا را اطاعت کند ، از او اطاعت کنند ، و هر که مطیع آفریدگار باشد ، باکى از خشم آفریدگان ندارد ،
و هر که خالق را به خشم آورد ، باید یقین کند که به خشم مخلوق دچار مى‌شود.
(تحف العقول ، ص ۵۱۰)
۴٫ کسى که چهل روز گوشت نخورد بد خلقى پیدا کند ، و کسى که چهل روز پى در پى نیز گوشت بخورد اخلاقش بد مى‌شود.
(بحار الانوار ، ج ۵۶ ، ص ۳۲۶)
۵ . به راستى که خدا ، جز بدانچه خودش را وصف کرده ، وصف نشود . کجا وصف شود آنکه حواس از درکش عاجز است ، و تصورات به کنه او پى نبرد ، و در دیده‌ها نگنجد ؟ او با همه نزدیکیش دور است و با همه دورى‌اش نزدیک . کیفیت و چگونگى را پدید کرده ، بدون اینکه خود کیفیت و چگونگى داشته باشد . مکان را آفریده بدون اینکه خود مکانى داشته باشد . او از چگونگى و مکان بر کنار است . یکتاى یکتاست ، شکوهش بزرگ و نامهایش پاکیزه است.
(تحف العقول ، ص ۵۱۰)
۶٫ هر که بر طریق خداپرستى محکم و استوار باشد ، مصائب دنیا بر وى سبک آید ، گر چه تکه تکه شود.
(تحف العقول ، ص ۵۱۱)
۷٫ اگر بگویم کسى که تقیه را ترک کند مانند کسى است که نماز را ترک کرده ، راست گفته‌ام.
(تحف العقول ، ص ۵۱۱)
۸٫ شخص شکرگزار ، به سبب شکر ، سعادتمندتر است تا به سبب نعمتى که باعث شکر شده است . زیرا نعمت کالاى دنیاست و شکرگزارى ، نعمت دنیا و آخرت است .
(تحف العقول ، ص ۵۱۲)
۹٫ خداوند دنیا را سراى امتحان و آزمایش ساخته و آخرت را سراى رسیدگى قرار داده است ، و بلاى دنیا را وسیله ثواب آخرت ، و ثواب آخرت را عوض بلاى دنیا قرار داده است.
(تحف العقول ، ص ۵۱۲)
۱۰٫ ستمکار بردبار ، بسا که به وسیله حلم و بردبارى خود از ستمش گذشت شود و حقدار نابخرد ، بسا که به سفاهت خود ، نور حق خویش را خاموش کند.
(تحف العقول ، ص ۵۱۲)
۱۱٫ کسى که خود را سبک مى‌شمارد ، از شر او در امان مباش.
(تحف العقول ، ص ۵۱۲)
۱۲٫ اگر مردم مسیرى را انتخاب کنند و در آن گام نهند من به راه کسى که تنها خدا را خالصانه مى‌پرستد خواهم رفت.
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۲۴۵)
۱۳٫ حسد نیکوییها را نابود سازد.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۲)
۱۴٫ تکبر و غرور ، دشمنى آورد.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۲)
۱۵٫ فقر یعنى آزمندى نفس است و ناامیدى بسیار.
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص۳۶۸)
۱۶٫ بخل ناپسنده‌ترین خلق و خوى است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۲)
۱۷٫ طمع خصلتى ناروا و ناشایست است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۲)
۱۸٫ امام هادى (ع) به کسى که در ستایش از ایشان افراط کرده بود فرمودند : از این کار خوددارى کن که تملق بسیار ، بدگمانى به بار مى‌آورد ، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد ، از تملق او دست بردار و حسن نیت نشان ده.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۲)
۱۹٫ هر گاه در زمانه‌اى عدل بیش از ظ‌لم رایج باشد ، بدگمانى به دیگرى حرام است ، مگر آنکه آدمى بدى از کسى ببیند ، و هرگاه در زمانه‌اى ظ‌لم بیش از عدل باشد ، تا وقتى که آدمى خیرى از کسى نبیند ، نباید به او خوشبین باشد.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۰٫ بهتر از نیکى نیکوکار است ، و زیباترین از زیبایى ، گوینده آن است ، و برتر از علم حامل آن است ، و بدتر از بدى ، عامل آن است ، و وحشتناکتر از وحشت ، آورنده آن است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۱٫ از کسى که بر او خشم گرفته‌اى ، صفا و صمیمیت مخواه و از کسى که به وى خیانت کرده‌اى ، وفا مطلب ، و از کسى که به او بدبین شده‌اى ، انتظار خیرخواهى نداشته باش ، که دل دیگران براى تو همچون دل تو براى آنهاست.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۵)
۲۲٫ خشم بر زیر دستان از پستى است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۳٫ هر که از خود راضى باشد ، خشمگیران بر او زیاد خواهند بود.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۳)
۲۴٫ مقدرات چیزهایى را بر تو نمایان مى‌سازد که به فکرت خطور نکرده است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۳)
۲۵٫ نارضایتى پدر و مادر ، کم توانى را به دنبال دارد و آدمى را به ذلت مى‌کشاند.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۳)
۲۶٫ مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۷٫ مسخرگى ، تفریح سفیهان و کار جاهلان است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۸٫ وقت جان دادنت نزد خانواده‌ات را به یاد آر که در آن هنگام طبیبى جلوگیر مرگت و دوستى نفع رسانت نباشد.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۲۹٫ جدال ، دوستى قدیمى را تباه مى‌کند و پیوند محکم را مى‌گسلد و کمترین چیزى که در آن است کوشش براى غلبه بر دیگرى است که آن هم ریشه علتهاى جدایى است.
( مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۳۰٫ حکمت ، اثرى در دلهاى فاسد نمى‌گذارد.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۳۱٫ براى نعمتها همسایه خوبى شوید و با شکرگزارى به افزودن آن امیدوار باشید.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۵)
۳۳٫ نادان ، اسیر زبان خویش است.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
۳۴٫ افسوس کوتاهى کارهاى گذشته را با تلاش در آینده جبران کنید.
(مسند الامام الهادى ، ص ۳۰۴)
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
معصومین،
،
:: برچسب‌ها:
احادیث,
امام هادی علیه السلام, 
